1. Jak religie fałszywe zniekształcają obraz Boga swoimi naukami? Przywódcy religijni „zamienili () prawdę Bożą na kłamstwo” ( Rzymian 1:25 ). Na przykład większość z nich nie uczy wiernych, jak Bóg ma na imię, chociaż Biblia mówi, że musimy używać Jego imienia ( Rzymian 10:13, 14 ). Kiedy zdarzy się jakieś Ponieważ dźgacze w plecy ukrywają swoją wrogość, musimy zapomnieć o pochlebstwach, aby rozpoznać autentyczny charakter ludzi. Ponadto powinniśmy unikać siania niezgody i słuchania oszczerstw, co Przysłowia 16: 28 nazywa „szeptem, który oddziela najlepszych przyjaciół”. Księga Przysłów wyraźnie ostrzega przed typem Jednym z niebezpieczeństw związanych z modleniem się do zmarłych jest to, że może prowadzić do bałwochwalstwa. Kiedy wywyższamy świętych lub zmarłych do pozycji równej lub większej od Boga, popełniamy bałwochwalstwo. Biblia wielokrotnie ostrzega przed bałwochwalstwem (Księga Wyjścia 20:3-5, 1 Koryntian 10:14). Jako chrześcijanie ważne jest, aby uważać na nasze słowa i postawy, ponieważ mają one moc wpływania na nasze relacje, nasze samopoczucie i naszą relację z Bogiem. W tym poście na blogu zbadamy, co Biblia mówi o narzekaniu i dowiemy się, jak zamiast tego możemy pielęgnować ducha wdzięczności i zadowolenia. Kluczowe dania na wynos: Biblia nie potępia samego bogactwa, ale stanowczo ostrzega przed miłością do pieniędzy i chciwością. Bóg wzywa nas, abyśmy zadowalali się tym, co mamy, a nie nieustannie zabiegali o więcej posiadłości i bogactwa. To obejmuje intencjonalność i zastraszanie-wdtbs323/” title=”Co Biblia mówi o znęcaniu się?”>powtarzające się agresywne zachowanie wobec innej osoby z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy lub zastraszenia. Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do wzajemnej miłości i traktowania innych z życzliwością i szacunkiem. . Współczesna doktryna katolicka na temat wojny różni się od teorii „wojny sprawiedliwej”, która obowiązywała aż do Soboru Watykańskiego II. Dzisiaj trudno wyruszyć na wojnę „z błogosławieństwem” Kościoła. Obecnie „wojnę sprawiedliwą” zastąpił termin „prawo do obrony”. Sobór Watykański II nie zakwestionował samego prawa do prowadzenia wojny. Wojny — co zostało dostrzeżone w Konstytucji o Kościele w świecie współczesnym — nie udało się w świecie wykorzenić. Odrzucenie i bezwzględne potępienie wojny obronnej mogłoby być równoznaczne z otwarciem drogi do bezkarnego działania cynicznej, wyzbytej z wszelkiego poczucia odpowiedzialności agresji w stosunkach międzynarodowych. Potępienie wojny totalnej Sobór zdecydowane jednak odrzucił i ostro potępił wojnę totalną. Uznał za zbrodnię wszelkie działania wojenne, które dążą do zniszczenia całych miast lub większych terytoriów wraz z ich mieszkańcami. Nie odrzucił tym samym każdej wojny. Potępienie wszelkiej wojny oznaczałoby skazanie społeczeństw na łaskę wrogów. Możliwe jest — z punktu widzenia Kościoła — prowadzenie takiej polityki, która odstraszałby potencjalnych agresorów. Chodzi o posiadanie tej samej broni oraz gotowość użycia jej przeciwko obiektom militarnym w obronie własnej. Problem obrony indywidualnej Przeciwnicy wojny często wskazują na Ewangelię. Chrystus z pewnością głosił wyrzeczenie się przemocy. Jego słowa trzeba jednak umieścić w szerokim kontekście ewangelicznego nauczania. Musimy zatem stwierdzić, że nie ma przekonujących dowodów, jakoby Jezus zobowiązał chrześcijan do wyrzeczenia się prawa do słusznej obrony. Jeśli mamy do czynienia z agresją zbrodniarza, można w duchu miłości zrezygnować z obrony samego siebie. Ale jeśli zagrożone są dzieci, kobiety, starcy, to trudno się wstrzymać od użycia siły, bez której nie da się zapobiec niebezpieczeństwu. W ten właśnie sposób Kościół potwierdził godziwość słusznej obrony. Bardzo ważna w doktrynie katolickiej jest też współodpowiedzialność narodów za poszanowanie praw człowieka. Jest to nauka Soboru, a więc oficjalny głos Kościoła. Nie jest to jednak słowo ostatnie. Myśl teologów ulega pewnej ewolucji. Komentując ogłoszoną na Soborze naukę, starają się ją dostosować do nowych zjawisk. Warunki „uprawnionej obrony” Katechizm Kościoła Katolickiego rozpatruje problem uprawnionej obrony z użyciem siły militarnej, w rozdziale poświęconym piątemu przykazaniu: Nie zabijaj! (punkty od 2307 do 2317). Z teorii „wojny sprawiedliwej” po Soborze Watykańskim II, w nauczaniu Kościoła wymienia się cztery warunki „uprawnionej obrony z użyciem siły militarnej”. Uzasadniając słuszność obrony, Katechizm cytuje wypowiedzi św. Tomasza z Akwinu, który mówi o jej dwóch skutkach. Uprawniona obrona osób i społeczności nie sprzeciwia się zakazowi zabijania niewinnego człowieka, czyli dobrowolnego zabójstwa. „Z samoobrony może wyniknąć dwojaki skutek: zachowanie własnego życia oraz zabójstwo napastnika. Pierwszy zamierzony, a drugi niezamierzony”. Mimo wszystkich zastrzeżeń, jakie przypisuje wojnie, jednak jej nie wyklucza. Katechizm wymienia cztery warunki, które muszą zachodzić jednocześnie, aby można było mówić o „uprawnionej obronie z użyciem siły militarnej”. Są one identyczne z tym, co znajdujemy w dawnej teorii „wojny sprawiedliwej”: jeśli szkoda wyrządzana przez napastnika narodowi lub wspólnocie narodów była długotrwała, poważna i niezaprzeczalna; jeśli wszystkie pozostałe środki zmierzające do położenia jej kresu okazały się nierealne lub nieskuteczne; jeśli były uzasadnione warunki powodzenia; jeśli użycie broni nie pociągnęło za sobą jeszcze poważniejszego zła i zamętu niż zło, które należy usunąć. W ocenie tego warunku należy uwzględnić potęgę współczesnych środków niszczenia. Wydawać by się mogło, że w XXI wieku widmo wojny totalnej zostało oddalone, ale plagę w dzisiejszym świecie stanowią regionalne konflikty zbrojne — etniczne czy religijne. Jan Paweł II w orędziu na Światowy Dzień Pokoju 1 stycznia 2000 r. nakreślił nowe warunki, w których możliwa byłaby „ingerencja humanitarna”. Kiedy powstaje niebezpieczeństwo, że ludność cywilna padnie ofiarą niesprawiedliwego napastnika oraz kiedy spełzną na niczym próby działania politycznego i obrony bez użycia przemocy, uprawnione jest, a nawet konieczne, podjęcie konkretnych kroków w celu rozbrojenia agresora. Tego typu działania winny jednak być: ograniczone w czasie mieć ściśle określone cele należy je prowadzić z pełnym poszanowaniem prawa międzynarodowego pod nadzorem uznanego organu władzy o charakterze ponadnarodowym w żadnym zaś wypadku nie kierować się wyłącznie logiką militarną. Te warunki nakreślone przez Papieża są jakby uzupełnieniem katolickiej doktryny o „uprawnionej obronie z użyciem siły militarnej”. Konflikt w Ziemi Świętej przerodził się w otwartą wojnę. O jej wywołanie obwiniają się obie zwaśnione strony. Ale zarówno Palestyńczycy, jak i Izraelczycy stali się ofiarami wyniszczającej przemocy i nienawiści. Kto ma rację? Czy działania podejmowane przez armię izraelską są odpowiednie do zagrożenia ze strony zamachowców? Czy można usprawiedliwić ataki na ludność cywilną? Przypominamy, co o wojnie i prawie do obrony z zastosowaniem siły militarnej mówi Kościół. opr. mg/mg Mroczna przepowiednia ojca Pio o III wojnie światowej. Czy właśnie zaczyna się spałniać? Pio z Pietrelciny, znany jako Święty Ojciec Pio, urodził się 25 maja 1887 w Pietrelcinie. Jako 15-latek wstąpił do zakonu kapucynów i został Pio jest przede wszystkim znany ze swoich stygmatów, których doświadczał przez 50 lat. Przypisuje mu się również wiele cudów, liczne uzdrowienia, lewitacje, a nawet bilokacje (możliwość jednoczesnego przebywania w dwóch różnych miejscach).Przepowiednie ojca PioWłoski zakonnik miał też zdolność przepowiadania przyszłości, a większość jego przepowiedni mrozi krew w żyłach. Święty jak spore grono jasnowidzących był zdania, że świat nawiedzi III wojna światową, która stanie się przyczyną zagłady ludzkości i końca znanego nam świata. 15 stycznia 1957 roku słynny zakonnik doznał objawienia, w którym Jezus Chrystus przekazał mu, co czeka ludzkość w najbliższym czasie: Ziemia będzie drżeć wskutek niezwykle silnych wstrząsów. Pioruny i błyskawice z ognistych chmur będą zapalać i obracać w pył wszystko, co było związane z grzechem i było nim zniewolone lub przezeń zagrożone. Wszystko to zostanie zniszczone. Powietrze będzie przesycone gryzącymi gazami. Duszące opary oraz uderzenia trąb powietrznych zaczną niszczyć wszystko. Najwspanialsze budowle legną w gruzach. Zgodnie z przepowiednią, zbrojny konflikt miałby wybuchnąć nocą na południu Europy. Koniec świata nastąpi w mroźną, zimową noc, kiedy to błyskawice z ognistych chmur będą wszystko podpalać i obracać w III wojny światowejWłoski kapucyn wieszczył wybuch ostatecznego konfliktu o globalnym zasięgu, który będzie gorszy od I i II wojny światowej. W jedną noc zginie więcej ludzi niż w latach 1914-1918 i 1939-1945. Całej ludzkości grozi niebezpieczeństwo. Niebo czekało długo i ostrzegało, ale ludzie się tym nie przejmują. Gdy będzie za późno, wyłoni się duży głaz z nocnej mgły. Nocą nagle, bez wypowiedzenia, rozpocznie się wojna. Z południa przylecą czarne i szare ptaki z taką potęgą, że zmienią widok nieba i ziemi. Czołgi będą miażdżyć domy z ludźmi, z których zwisać będą martwe, zwęglone twarze. - twierdził Pio: Przepowiednia dotyczącą PolskiWedług słów Ojca Pio czas ostateczny będzie trwał trzy dni. Z chmur powstaną orkany ognistych strumieni padających na całą ziemię. Niepogody, burze, pioruny, powodzie, trzęsienia ziemi będą jedne po drugich następować w różnych krajach. Nieustannie będzie padać deszcz ognisty. (...) Kto spojrzy w kierunku zniszczeń wojennych, umrze, bo jego serce nie wytrzyma tak straszliwych widoków. Jednak jak twierdził Ojciec Pio nie wszystkie miejsca na Ziemi będą zniszczone w równym stopniu a "wszystkie złe sygnały przesyłane dziś na ziemię ze świata nadprzyrodzonego nie dotyczą Polski". Prócz naszego kraju będą inne obszary względnego spokoju, gdzie będzie można się schronić. Oszczędzony zostanie także Wiedeń, Augsburg, Reisten i kraje na południe od wizji słynnego stygmatyka wynika, że Szatan nie będzie w stanie ostatecznie zatriumfować na Ziemi a "Aniołowie, którzy przybędą z Nieba, osłonią Ziemię duchem pokoju".Zobacz również: Straszna przepowiednia Jeane Dixon. Co nas czeka w 2020 roku? Skąd wziął się koronawirus i jakie naprawdę jest źródło epidemii? Dotychczasowe badania naukowe mogą się okazać błędne, bo pewien rabin dokonał szokującego odkrycia. Biblia hebrajska (Tora) i religia zawierają odpowiedzi na najważniejsze pytania o koronawirusie? Koronawirus z Chin to wciąż choroba o tajemniczym pochodzeniu. Najpierw mówiło się, że narodził się na targu w Wuhan, gdzie rąbano i zjadano takie zwierzęta jak koale, szczenięta psów i wilków oraz ptaki. Później wiele źródeł zwróciło uwagę na laboratorium w Wuhan, gdzie bada się najgroźniejsze choroby świata. Niektórzy dowodzą, że to broń biologiczna, a rząd Chin celowo pozwolił na rozprzestrzenianie się choroby. Pojawiła się nawet teoria, że to epidemia z kosmosu, której źródłem jest PANSPERMIA. Koronawirus to biblijna plaga i kara boska?Tymczasem rabin Matityahu Glazerson, który od lat wyszukuje tajne wiadomości od Boga, sięgnął po hebrajską Biblię. Jego zdaniem, Tora zawiera specjalny kod, który tysięce lat temu zapowiadał epidemię koronawirusa. Starożytna przepowiednia w Starym Tesatamencie, a konkretnie w Księdze Kapłańskiej, zawiera informacje o epidemii koronawirusa! Glazerson skupia się na rozdziale, gdzie opisano, czego pobożne osoby nie powinny jeść. Z jego badania wynika, że Tora zapowiada epidemię, która zacznie się od zjedzenia zakazanego zwierzęcia, którym może być np. wąż, szczur, nietoperz lub młody wilk. Tymczasem na wspomnianym targu z Wuhan sprzedawano na mięso małe wilki i węże. Do sieci trafiło też WIDEO, na którym Chinka je nietoperza w całości. Co więcej, Glazerson w rozdziale znalazł słowo „Sini”, które może oznaczać „Chiny”. Znalazł też w Torze słowa brzmiące podobnie do „wirus” i „corona”. Słynny duchowny urodził się w Izraelu. Studiował nauki rabinackie na uczelni "Medrashiat Noam in Pardes Chana" oraz na różnych innych Yeshiwach. Rabin Matityahu Glazerson jest autorem ponad 30 książek, które zostały przetłumaczone na języki: rosyjski, francuski, hiszpański i angielski. Pisał artykuły dla gazet na temat gematrii. W Polsce ukazała się książka Glazerson’a "Muzyka i kabała" – podaje Biblia, religia i koronawirus - szokujące nowe informacje: Czy o tej Niewieście, o której mówi Bóg już w raju i zapowiada, że Jej Potomstwo zmiażdży głowę węża, należy milczeć, jakby nie istniała? Przy okazji wydarzeń maryjnych, takich jak zawierzenie Polski Niepokalanemu Sercu Maryi, zawsze odzywają się oburzeni „ortodoksi”, prychający na „wiarę gminu” (to cytat z jednego z komentarzy), z definicji gardzący „objawieniami prywatnymi”, nawet uznanymi przez Kościół, jak Fatima, i w swoim przekonaniu wierni Pismu Świętemu. „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, Chrystus” – te słowa św. Pawła (1Tm 2,5) przywołują często tacy ludzie. Ma to oznaczać, że cześć, jaką Kościół oddaje Maryi jest niebiblijna i w ogóle nieuprawniona. Najlepiej byłoby, według nich, w ogóle nie zwracać uwagi na Maryję. Mamy naśladować Jezusa, a nie Maryję. Ano właśnie – skoro mamy naśladować Jezusa, to powinniśmy starać się być także, jak On, Jej dziećmi. „Oto Matka twoja” – te słowa Jezusa powiedziane z krzyża (więc to Objawienie jak najbardziej oficjalne) to przecież nie była tylko dyspozycja dla Jana. Jezus nie mówiłby takich rzeczy, zwłaszcza w tak doniosłej chwili, tylko na użytek jednego człowieka. Każde słowo Jezusa wypowiedziane z krzyża ma olbrzymią wagę – wagę testamentu. Maryja jest więc Matką wierzących w Jezusa z woli samego Jezusa. A tym, którzy są przekonani o swej biblijnej prawowierności, gdy unikają nawet wymieniania imienia Maryja, należy zwrócić uwagę, że w ten sposób właśnie zaprzeczają słowom Biblii. Sama Maryja mówi przecież w hymnie Magnificat: „Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” (Łk 1,48). A zatem: Nie błogosławisz Maryi? To znaczy, że nie jesteś tak wierny słowu Bożemu, jak myślisz. Oczywiście, że jeden jest pośrednik między Bogiem a ludźmi, ale to nie znaczy, że nie możemy zwracać się do Maryi – i innych świętych – z prośbą o modlitwę za nas. Mówimy przecież do świętych „módl się za nami”, tak jak prosimy o modlitwę innych ludzi. I w ten sposób czynimy ich w pewnym sensie pośrednikami między nami a Jezusem. To pośrednictwo modlitwy jest, rzecz jasna, zupełnie innym pośrednictwem niż to, o którym mówi św. Paweł, ale właśnie o takie chodzi, gdy mowa o świętych. Skoro modlitwa żyjących jeszcze na ziemi ludzi może coś zmienić, to tym bardziej modlitwa tych, którzy są już tak blisko Boga. I tym bardziej Maryi, której Bóg aż tak zaufał, że powierzył Jej swojego Syna. I pozwolił, żeby opiekowała się Nim, gdy był bezradny jako małe dziecko, i chciał, żeby Jezus jako dorastający chłopak był Jej posłuszny. Czy nie ma tu motywu do naśladowania Jezusa? Czy wierność Maryi aż po krzyż i Jej obecność w Wieczerniku w dniu Pięćdziesiątnicy nie mówi czegoś o Jej wyjątkowości? Czy o tej Niewieście, o której mówi Bóg już w Raju i zapowiada, że Jej Potomstwo zmiażdży głowę węża, należy milczeć, jakby nie istniała? Czy tę, którą autor Apokalipsy widzi z księżycem pod stopami i wieńcem gwiazd dwunastu nad głową, należy uważać za przeciętne narzędzie w ręku Boga? Czy tę, której Symeon przepowiedział współcierpienie w dniu męki Zbawiciela („Twoją duszę miecz przeniknie”), mamy wpychać do szeregu, tak jakby w niebie właśnie tam było Jej miejsce? Maryja sama nie dbała o ludzką chwałę, ale także dlatego po wejściu do nieba została wywyższona. Oczywiście, że można się pogubić „w przesadnej czci aniołów”, więc i w czci świętych – bo co człowiek, to inny pogląd. Dlatego Bóg dał nam Kościół, żeby rozeznawał te poglądy, żebyśmy wiedzieli, co jest fałszywą ścieżką, a co wolą Bożą względem nas. I Kościół właśnie, kierowany przez Ducha Świętego, wskazuje, jak należy czcić Maryję. Czyli jak? Ano, biblijnie. Na przykład tak, jak uczciła Maryję, natchniona przez Ducha Świętego, jej krewna Elżbieta. Choć znacznie od Maryi starsza, i w dodatku żona kapłana świątyni, a ponadto nosząca w łonie wielkiego proroka, na widok Maryi „wydała okrzyk i powiedziała: »Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie?« (Łk 1,42-43). Matka mojego Pana! Jaki zaszczyt! I następują błogosławieństwa dla Maryi. Taka litania. A zatem: czy naprawdę nie mamy powodu powierzać się Maryi jako Matce? I naprawdę jest to niezgodne ze słowem Bożym? - Przypomina mi się zdanie o Panu Jezusie z Listu do Hebrajczyków: „On z głośnym płaczem zanosił wołanie do Boga, aby Ten wybawił Go od śmierci i został wysłuchany”. Jest to zdanie o Panu Jezusie, który błaga Ojca, aby ominęło Go cierpienie – mówi dominikanin o. Adam Szustak. - Przeżywamy wszyscy dramat tego co się dzieje, chociaż na pewno nie tak, jak nasi bracia na Ukrainie. Jesteśmy pełni obaw i lęku co będzie dalej. Wszyscy się pewnie modlimy o pokój. Chciałbym właśnie powiedzieć o tym, jak się modlić podczas wojny i jak zrobić, żeby zostać wysłuchanym – mówi dominikanin. - Chciałbym powiedzieć o jednej właściwości tej modlitwy, która według mnie jest kluczowa. Przypomina mi się zdanie o Panu Jezusie z Listu do Hebrajczyków: „On z głośnym płaczem zanosił wołanie do Boga, aby Ten wybawił Go od śmierci i został wysłuchany”. To zdanie zawsze mnie kuło. Jest o Panu Jezusie, który błaga Ojca, aby ominęło Go cierpienie. - Wiemy, że Bóg nie wybawił Jezusa od śmierci, a List do Hebrajczyków mówi: „został wysłuchany”. Oczywiście List ma na myśli to, że mimo śmierci Jezus wyszedł z niej zwycięsko. Wydobył się ze śmierci, został z niej wybawiony – zauważa znany kaznodzieja. - Jezus nie został wybawiony od doświadczenia śmierci, natomiast przeszedł przez nią i wyszedł zwycięsko. To jest dokładnie to zdanie, które my obecnie potrzebujemy. Jak się modlić podczas wojny? - Modlitwa w trakcie trudności życiowych zarówno tych prywatnych i ogólnych musi być modlitwą czekania na to, że Bóg wybawi nas we właściwym czasie, w sobie właściwy sposób i niekoniecznie tak, jak my tego oczekujemy – mówi o. Szustak. - Czy na pewno nie będzie III wojny światowej? Nie wiem tego, mam nadzieję, że nie. Czy wojna na Ukrainie tam się zatrzyma? Nie wiem tego. Może ta wojna się rozprzestrzeni, ale nie mówię tego po to, żebyśmy się bali. - Nawet gdybyśmy doświadczyli cierpienia tak jak Chrystus doświadczył śmierci, to Bóg nas wybawi z tego – zauważa o. Szustak. - To, co jest potrzebne w modlitwie w czasie wojny, to jest wytrwałość. Bóg nas wybawi od wojny. Niekoniecznie w tym sensie, że jej nie będzie. Nawet jeżeli ta wojna by nas dotknęła, to Ojciec przeprowadzi nas przez wojnę. Źródło: / tk Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.

co biblia mowi o wojnie